Yıl Olmuş 2021! Yazma vakti geldi de geçiyor.

İçimde birikmiş bir izlenimler öbeği var. En son 2013'te, başlayan uyanışım esnasında yazmışım. Uyanışım, kurumsal iş hayatının sanal tiyatrosunu farketmek üzerine olmuş. Ohooo sonra neler oldu neler..Durun hemen hızlıca özet geçeyim ki, şimdi ve sonrasında olacak olanlara zemin olsun.

Yıl 2014, Koçtaş'ta bir değişim esintisi başladı. Organizasyon şemaları değişiyor, şirket genişliyor, yeni pozisyonlar, yeni iş yapış şekilleri, çalışanlarımız bizim herşeyimiz ağızları, siz olmasanız biz yokuz nidaları.. Neyse epey gaza gelip 2015'e kadar depar şeklinde çalışmıştım. Yanıma bir mimar daha verdiler, 6 büyük mağaza (biri 12.000 m2, biri 2 katlı 8.000m2, biri 10.000 m2 falan yani..Ortam uçuk. 2 katlı mağazayı Türkiye'ye ilk ben çizmiş olabilirim, uygulandı mı bilmiyorum) 10 adet küçük Fix mağaza, 1 lojistik depo ve yeni nesil akıllı mağaza formatı çalıştık. (Böyle kasiyersiz kasalar, mağaza içi takip sistemli, RFID depo stoklama falan. Ortam uçuyordu a dostlar.) Ha bir de İTÜ Executive MBA'e girmişim, geceleri de okulda ingilizce bilgi beceri kasıyorum.

Yıl 2015, Peki ne oldu? Tabi ki eşek gibi çalışan her zamanki gibi cezalandırıldı, işleri bitince tenzili rütbe yaparcasına ama hukuki yol açılmasın diye kağıt üstünde sorunsuz bir organizasyon değişikliği yapıldı. "Yaw hak etmişsindir" diyen olacaktır ki ben olsam derdim. O nedenle ufak bir not: Toplantıların birinde Genel müdür yardımcısı bir kadın yöneticiyle hafif takışmış, yaptığı önerinin uygun olmadığını savunmuştum. Şimdi tekrar değerlendirmeye sunuyorum. 

İnanın hak etmedim. Ama iyi oldu, iş hayatında kol gezen iblisin varlığını ilk o zaman hissettim. İstifa ettim. Bir proje yönetim firmasında proje müdürü olarak 2 ay çalıştım, oradan da kariyerim boyunca hayallerimi süsleyen Türkiye'nin en iyi AVM yatırım ve gayrimenkul firmasına geçtim. Uçuyorum. Hem ben uçuyorum hem de ilahi düzene olan inancım.

Yıl 2016, havalı bir işim, iyi bir maaşım var, bol bol geziyorum..Bu arada ilk çağrıyı Aralık 2015'te Konya Mevlana anmasına gidişimde aldım. Nedensiz ve sebepsiz, ne ağladım ne ağladım. İkinci çağrı; 15 Temmuz darbe hikayesi öncesi, gördüğüm rüyalar. Üçüncü çağrı Eylül'de Amerika'da Niagara şelalesinde. Tarifsiz duygular ve yine bolca ağlama. Beşiktaş stadındaki patlama, yılbaşı gecesi Reina'nın taranması.. Bende bir değişiklikler olmaya başladı. Her zaman düşündüğüm mantık zincirinden kopmalar yaşamaya ve her şeyi sorgulamaya başladım. Kendimi köle gibi hissetmeye, İstanbul'da ciddi bir güvenlik açığı olduğunu hissetmeye başladım. Analitik zekam çalışıyor ama ona rakip hisleriyle hareket eden bir karakter peydahlandı.

Yıl 2017, 10 Mart'ta Bodrum'dan bir ev kiraladık ve işlerden istifa edip Mayıs'ta taşındık. Özellikle tarih veriyorum ki numerolojiye meraklı olanlar hesaplarını yapıp arka plandaki dizaynı anlasınlar diye..

Değerli dostlar. Müthiş bir dizayn var. Aklımızla bunu algılamamız hem mümkün değil hem de yanıltıcı. O nedenle tepe çakrayı açın diyorlar, epifiz bezini aktif edin diyorlar, kalbinizin sesini dinleyin diyorlar. Kalp evrenle bağlantılı. Bağırsaklar bağlantılı. Beyin ve zihin manupulasyona açık. İçinizde konuşan ses çoğunlukla zihniniz, süper egonuz. Süper ego'yu sonra konuşuruz..

EVET gelelim hikayenin son paragrafına..2017'den beri Bodrum'da yaşıyorum. Bodrum izlenimlerimi de ayrı ayrı yazacağım, bir de benim deneyimlerimden görün isterim.. Ama en önemlisi Bodrum'un Bodrum olması değil, benim Bodrum'da ne olduğum ve neye dönüştüğüm. Kendimi yıkıp yeniden inşaa ettiğim yer oldu. Bodrum'da evler küçüktür biliyor musunuz? Konya Mevlana Türbesini gezerken inziva hücrelerini gördüğümde içinden istemsizce "ben de böyle bir yere girsem ve kendime dönsem" diye geçirdiğim dileği meğer evren iş akışına almış. Ama siparişi ben geçmişim.